NATAMU, NAHA MAKE PUNTEN?
Kenging Gandjar Sakri
Urang
Sunda, lamun natamu ngucapkeun: “Puuunteen”, dijawab ku anu boga imah: “Maaanggaa”.
Kecap “punten” wancahan tina “hapunten”, menta dihampura/ maap. Jejegna kalimat
“Abdi nyuhunkeun dihapunten”. Jawabna “Mangga/tangtos dihapunten”. Sepuh
kapungkur oge lamun natamu nyuhunkeun dihapunten. Kecapna: “Sampurasuuun”.
Kalimat jangkepna: “Hampura ingsun”. Anu hartina sarua bae “Abdi nyuhunkeun
dihapunten”. Jawabna “Rampes” anu
hartina “Mangga” (meureun).
Naha make
nyuhunkeun dihapunten sagala? Lantaran
urang Sunda mah rumasaan tea, lamun natamu teh bakal ngaganggu anu boga imah.
Kapan cenah, “tamu” atawa “tatamu” teh hartina “kudu ditata jeung dijamu”.
Ditata (tatakrama= sopan santun) hartina
dihormat, dijamu hartina disuguhan. Jadi tatamu teh kudu dihormat jeung
disuguhan, nyusahkeun.
Lamun kitu,
atuh urang “nyemah” bae entong natamu? Ih sarua bae, dulur. Lantaran ceuk beja, istilah “semah” teh singketan tina “ngahesekeun
nu boga imah”. Tetep nyusahkeun oge.
Tapi,
peupeujeuh, omat, ieu tulisan ulah dianggap
ngalarang atawa aya pamikiran yen natamu jeung nyemah teh henteu
hade lantaran bakal ngaganggu anu boga imah. Ieu mah sakadar nyukcruk galur asal-usul
kecap “punten” lamun natamu. Saenyana, natamu atawa nyemah teh hade pisan lamun
dibarengan ku niat silaturrahim. Firman Allah SWT. “….. Dan bertaqwalah kepada Allah yang dengan (mempergunakan) nama-Nya
kamu saling meminta satu sama lain dan peliharalah (hubungan) silaturrahim. ……”
(QS.An Nisaa’, 4:1)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar